نقطه در آثار گرافیک
نقطه ساده ترین و تجزیه ناپذیرترین عنصر در ارتباط بصری است و انرژی تصویری دارد و هرگاه برای قوه بینایی مطرح و ادراک شود، موجودیت خود را اعلام کرده است. وجود نقطه به کادری مربوط است که در آن قرار می گیرد؛ مثلا: وقتی شب به آسمان بنگریم، فلان ستاره به صورت نقطه ای نورانی در آسمان به چشم می خورد. اگر با وسیله ای بتوان به این ستاره بسیار نزدیک شد، کم کم به سطح تبدیل می شود، زیرا سطح بزرگی از کادر نگاه را اشغال می کند. بنابراین کوچک یا بزرگ بودن نقطه نیز به کادری مربوط است که در آن واقع شده است. طبیعی ترین و معمول ترین شکلی که می توان برای نقطه قائل شد گرد بودن است. طبیعت تمایل خاصی به تولید صورت های کروی و گرد دارد و نقطه مثلثی شکل یا مربع تقریبا هرگز به صورت طبیعی دیده نمی شود، مگر آنگه مصنوع دست انسان باشد.
نقطه ممکن است در سطح طرح شود یا به صورت حجمی و سه بعدی در فضا وجود داشته باشد و در نگاه تجسمی به نقطه، تعریف ریاضی نقطه که طول، عرض، عمق و ارتفاع ندارد بی معنی است. نقطه انرژی دارد و انرژی آن بسیار متراکم و در درون آن نهفته است. هرگاه به صورت واحد مطرح شود، ارزش تصویری مستقل خود را خواهد داشت. ممکن است که نقطه در امتداد یک مسیر و در یک جهت تکرار شود که جلوه خط را به خود می گیرد. هرگاه دو نقطه مرتبط با هم در کادر ظاهر شوند، فاصله بین آنها همانگونه که اشاره شد، به صورت خط به چشم می آید. با تکرار نقطه در کنار یکدیگر، منظم یا غیر منظم، شکل به دست آمده سطح را تداعی می کند.
نقطه در گرافیک ممکن است مثبت یا منفی جلوه کند. با تکرار نقطه می توان مفهوم « ریتم » یا ضرب آهنگ بصری را نمایش داد . « بافت » را هم می توان با نقطه و تکرار آن نمایش داد. انرژی بصری در نقطه ای که به شکل دایره است متراکم و زندانی می باشد و چنین نقطه ای به هیچ جهتی گرایش ندارد و در فضای صفحه ثابت است. نقطه ای که به شکل مثلث باشد، در سه راس آن انرژی تصویری بیشتری محسوس است و به همین ترتیب در رئوس نقطه مربع شکل یا چند ظلعی انرژی بصری ویژه ای به چشم می خورد. نقطه در آثار گرافیک، به شکل های های متنوعی دیده می شود.
در آثار گرافیک، وقتی رنگ نقطه تیره یا سیاه باشد یا نسبت به رنگ های اطراف رنگ آن چشمگیرتر جلوه کند، انرژی بیشتری دارد.
همراه با زیوانیتار
زیبایی برای همیشه